Rozmowa z dr Aleksandrą Rabą-Schulze – wykładowczynią Uniwersytetu Szczecińskiego, właścicielką Kancelarii Grafologicznej, biegłą sądową w specjalności badania pisma ręcznego, laureatką tytułów Liderka z powołania i Kobieta Charyzmatyczna. Z ogromnym zaangażowaniem zajmuje się polityką równościową oraz kwestiami bezpieczeństwa
Urodziłaś się liderką?
Stałam się liderką dzięki połączeniu pasji, ciężkiej pracy i determinacji, ale także dzięki ludziom, których spotkałam na swojej drodze. Od początku wiedziałam, że chcę angażować się w to co robię i podejmować wyzwania, które pozwalają mi się rozwijać. Ważnym momentem było dla mnie zrozumienie, że liderstwo to nie tylko zarządzanie, lecz przede wszystkim inspirowanie innych, wspieranie ich w osiąganiu celów i tworzenie przestrzeni do współpracy. Kluczowym czynnikiem było także umiejętne łączenie życia zawodowego z osobistym. Dzięki temu nauczyłam się zarządzać czasem, ustalać priorytety i dążyć do realizacji swoich celów w sposób, który pozwala mi zachować równowagę. Liderstwo dla mnie to przede wszystkim świadomość własnych wartości, umiejętność dzielenia się nimi z innymi i odwaga, by być autentyczną w tym, co robię.
Czy praca na Uniwersytecie Szczecińskim to połączenie Twojej pasji i ambicji?
Tak, zwłaszcza, że praca akademicka to zdobywanie nowej wiedzy, dzielenie się nią ze studentami oraz możliwość udziału w projektach badawczych, które mogą mieć realny wpływ na rozwój nauki i społeczności. Pracuję na stanowisku adiunkta w Instytucie Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie, a przedmiotem moich zainteresowań jest polityka równościowa, ze szczególnym uwzględnieniem sektorów bezpieczeństwa. Zajmuję się wielowymiarową analizą wyzwań i możliwości związanych z feminizacją armii oraz wpływem tego zjawiska na strukturę organizacyjną, kulturę instytucjonalną tej instytucji. W tym roku ukazała się moja monografia pt. Polityka równościowa w Siłach Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej.
Dlaczego zainteresowałaś się wojskową służbą kobiet?
Badania nad wojskową służbą kobiet są kluczowe dla budowania nowoczesnego, inkluzywnego społeczeństwa oraz efektywnych sił zbrojnych. Pozwalają lepiej zrozumieć rolę kobiet, wspierać ich rozwój w strukturach wojskowych i przeciwdziałać barierom, które mogą ograniczać ich potencjał. Są także narzędziem do promowania równości płci i sprawiedliwości w jednym z najbardziej wymagających zawodów. Temat wojskowej służby kobiet jest często marginalizowany, mimo jego znaczenia w kontekście równości płci i bezpieczeństwa, a także naszych zobowiązań międzynarodowych, w tym realizacji rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 1325.
Czy realizacja tej rezolucji wymaga synergetycznej współpracy różnych środowisk?
Polska realizuje postanowienia Rezolucji 1325 poprzez przyjęcie i wdrażanie Krajowego Planu Działania, który formalnie zakłada współpracę różnych środowisk, jednak w praktyce napotyka wyzwania związane z efektywnością i koordynacją działań. Uważam, że konieczne jest szersze włączenie środowiska akademickiego do tworzenia KPD oraz ewaluacji działań, zwłaszcza, że ostatni KPD wygasł kilka miesięcy temu, a nowego nie ma. Dobrym rozwiązaniem byłoby stworzenie Rady Doradczej, która mogłaby wprowadzić do tego procesu większą efektywność, zapewnić głos różnym środowiskom, w tym organizacjom działającym na rzecz kobiet oraz ekspertom akademickim. Dodatkowo Rada mogłaby pełnić funkcję organu monitorującego postępy w realizacji KPD, dostarczając regularnych raportów i rekomendacji na rzecz jego udoskonalania.
Co sprawia Ci największą satysfakcję w pracy na uczelni?
Największą satysfakcję daje mi możliwość inspirowania studentów i obserwowania, jak rozwijają swoje pasje oraz umiejętności. Cieszę się, gdy widzę, że dzięki moim zajęciom lub rozmowom odkrywają swoje mocne strony, podejmują odważne decyzje zawodowe lub zaczynają patrzeć na świat z innej perspektywy. Jestem również opiekunem naukowym bardzo licznego koła kryminalistycznego „KryminologUS”. Mam świetnych studentów: zaangażowanych, aktywnych, z poczuciem humoru. Ogromną wartością jest również współpraca z kolegami i koleżankami z Instytutu Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie, którzy swoją wiedzą, doświadczeniem i zaangażowaniem tworzą inspirujące środowisko pracy. Razem realizujemy interdyscyplinarne projekty, wymieniamy się pomysłami i wspieramy w działaniach dydaktycznych i naukowych. To właśnie ta różnorodność oraz możliwość współpracy z pasjonatami sprawiają, że czuję się spełniona zawodowo.
Studenci też Cię cenią, zajęłaś 1 miejsce w Plebiscycie Edukacyjnym w kategorii nauczyciela akademickiego województwa zachodniopomorskiego. A z czego jesteś najbardziej dumna?
Jestem naprawdę szczęśliwa w swojej pracy, ponieważ udało mi się znaleźć równowagę między życiem zawodowym a rodzinnym, co daje mi poczucie spełnienia na wielu płaszczyznach. Praca na uczelni pozwala mi robić to, co kocham – inspirować studentów, prowadzić badania i rozwijać się w obszarze naukowym. Każdy dzień przynosi nowe wyzwania, ale i satysfakcję, zwłaszcza gdy widzę, jak moja praca wpływa na rozwój młodych ludzi.
Jakie masz plany i marzenia?
Moje plany i marzenia są ściśle związane z tym, co daje mi radość i spełnienie – zarówno zawodowo, jak i osobiście. W pracy na uczelni chciałabym dalej rozwijać swoją działalność naukową, szczególnie we wspomnianym obszarze. Na poziomie osobistym chciałabym utrzymać równowagę , którą udało mi się osiągnąć między życiem zawodowym a rodzinnym.
Dorota Kolano
Beata Sekuła
