Ta bajeczka nie może zacząć się od słów: dawno, dawno temu. Opowiada o tym, co było, jest i będzie, opowiada o tym, bez czego po prostu nie wyobrażamy sobie świata. To coś to kobiecość.
Kobiecość ma kilka postaci. Pierwsza postać kobiecości to łagodność. Łagodna jest Ania. Kobieca Ania. Łagodność oznacza zgodę na wszystko, co proponują nam inni, co oferuje nam świat. Łagodna Ania zgadza się więc na mniejsze niż mężczyźni zarobki, Ania jest przecież kobieca. Łagodna Ania zgadza się zostawać w pracy po godzinach, mimo , że robi to najczęściej ze wszystkich. Łagodna Ania jest przecież kobieca. Jak ma się nie zgadzać? Dlaczego ma się nie zgadzać? A może jeszcze ma tę swoją niezgodę wypowiedzieć a nawet (co nie daj Boże) wykrzyczeć? Łagodna Anią zgadza się też sprzątać swój dom (dom, w którym mieszka z rodziną) no bo kto ma to zrobić za nią? Jacyś inni członkowie tej rodziny? Ania jest kobieca. Ania się zgadza. Zgadza się na wszystko.
Druga postać kobiecości to uległość. Uległa jest Basia. Nawet jak czegoś bardzo nie chce, nawet jak na coś nie ma ochoty albo po prostu tego nie lubi Basia ulega. Ulega zawsze. Basia jest przecież kobieca. Dlatego kiedy inni ją proszą , żeby zrezygnowała z ważnej dla siebie sprawy Basia ulega. Marzy o wyjeździe nad morze, ale zdaniem Jej bliskich fajniejsze są góry. I Basia odkłada swoje bikini (takie przepiękne, takie w którym miała być królową plaży), zakłada sportowe, wygodne buty i nieco markotna, ale uległa wędruje w te fajniejsze od morza góry. Uległa Basia. Basia, która jest kobieca.
Trzecia postać kobiecości to pracowitość. Pracowitość , która zabiera energię, zabiera siły i zabiera czas. Pracowitość w pracy i pracowitość w domu. Nigdy niekończąca się pracowitość. Nie możesz być leniem, dziewczynka nie może być leniwa- słyszała Kasia niemal od urodzenia i uwierzyła w te tak często powtarzane słowa. Kasia też jest kobieca. Pracowita Kasia. Uwięziona w tej pracowitości między firmą a domem na nic już nie ma czasu. Czuje się zagoniona do pracy jak nie przymierzając jakiś wół. No ale Kasia jest przecież Kobieca. Pracowita Kasia.
Czwarta postać kobiecości to opiekuńczość. Kobieta musi się kimś opiekować. Musi opiekować się innymi. Do tego przecież została stworzona. Bardzo opiekuńcza jest Ewa. Ewa zaopiekuje się każdym. Dzieckiem, mężczyzną, kotem czy psem. Każdy może liczyć na Ewy uwagę, na Jej czas, na Jej zaangażowanie i pracę. I dlatego Ewa jako jedyna w rodzinie opiekuje się starymi, schorowanymi rodzicami. Inni ( jak na przykład Jej bracia, którzy są przecież dziećmi tych samych rodziców) oczywiście Ewie w tym pomagają. Są przecież szlachetni a pomaganie innym w opiece nad własnymi rodzicami jest bardzo szlachetne. I dlatego, że mężczyźni czasami pomagają kobietom w ich kobiecych zajęciach Ewa może czasami wyjść z domu i spotkać się na przykład z koleżanką. Może to zrobić pod warunkiem, że znajdzie też zastępstwo do opieki nad wnuczkami, psami, kotami, którymi się na co dzień ochoczo i z własnej woli zajmuje. Opiekuńcza Ewa. Kobieca Ewa.
Ale ta nasza kobiecość, ta łagodna, uległa, pracowita i opiekuńcza kobiecość nie jest wcale głupia. Ona tylko udaje głupią, głupiutką, głupszą niż jest. Udawaj głupszą niż jesteś, nie bądź taka mądra, mężczyźni nie lubią zbyt mądrych kobiet słyszą kobiety od dziecka. I grzecznie udają. I dobrze udają. Ale czasami (nie za często, nie bójcie się, przecież świat musi trwać i trwać a jak będzie trwał bez kobiecych kobiet) te wszystkie kobiety, te Anie, Basie, Kasie i Ewy mają dość. I przychodzi im do głowy taka myśl – a może to ja zmienię coś w swoim życiu? Może już nie muszę SŁUŻYĆ INNYM LUDZIOM? Może ja sama też jestem ważna, może ja sama też zasługuję na: podwyżkę, odpoczynek, relaks, przyjemności, na to, żeby to mnie ktoś posłuchał, wyręczył , a nawet ( chociaż to już się w głowie nie mieści) zrobił coś dla mnie? I wtedy kobiecość zmienia się w wolność i niezależność. No, ale to już jest całkiem inna bajka.
Autor: prof. dr hab. Mirosława Dziemianowicz
