Nowy pakiet ułatwień dla przedsiębiorców
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw, przedłożony przez ministra rozwoju i finansów, podało Centrum Informacyjne Rządu. Projekt ustawy zmieniający 18 ustaw stanowi element pakietu ułatwień dla przedsiębiorców „100 zmian dla firm”, który jest pierwszym etapem realizacji „Planu na rzecz odpowiedzialnego rozwoju”, przyjętego przez rząd 16 lutego 2016 r.
Celem wprowadzanych rozwiązań jest uproszczenie i poprawa warunków prawnych wykonywania działalności gospodarczej oraz zwiększenie konkurencyjności gospodarki.
Oto niektóre proponowane przez Ministerstwo Rozwoju zmiany.
Zmiany dotyczące finansów firmy
Podniesiono z 1,2 do 2 mln euro roczny limit przychodów netto (ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych), do którego podatnicy podatku PIT mogą prowadzić podatkowe księgi przychodów i rozchodów.
Skutkiem tego będzie odciążenie małych i średnich firm od uciążliwych obowiązków administracyjno-finansowych, dzięki temu przedsiębiorcy powinni zaoszczędzić na obsłudze księgowej, bo koszty prowadzenia pełnej księgowości mogą być nawet pięciokrotnie wyższe niż koszt prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Roczne oszczędności przedsiębiorców z tego tytułu mogą sięgnąć 190 mln zł. Spodziewany jest też wzrost przychodów netto u przedsiębiorców, którzy limitowali je, aby uniknąć prowadzenia ksiąg podatkowych.
Złagodzenie przepisów prawa pracy wobec małych przedsiębiorców
Obecne przepisy zakładają, że jeżeli firma zatrudnia powyżej 19 pracowników ma obowiązek utworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.
Od 1 stycznia 2017 r. próg zostanie podniesiony z 20 do 50 pracowników. Pracodawca zatrudniający powyżej 50 pracowników według stanu na dzień 1 stycznia danego roku, będzie miał obowiązek tworzenia ZFŚS, natomiast pracodawca zatrudniający poniżej 50 pracowników nie będzie miał takiego obowiązku, ale będzie mógł fakultatywnie utworzyć taki fundusz.
Zmiany w Prawie o swobodzie działalności gospodarczej, dotyczące wykładni przepisów
Przewidziano rozwiązania, które będą chronić przedsiębiorców przed ponoszeniem konsekwencji wynikających ze zmiany wykładni przepisów.
Oznacza to, że przedsiębiorcy, którzy nie wystąpili o interpretację indywidualną przepisów mają mieć taką samą ochronę, jaką daje posiadanie takiej interpretacji – o ile stosowali się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej. W tej sytuacji unikną ryzyka obciążenia daninami publicznymi, sankcjami administracyjnymi i finansowymi lub karami w przypadku zmiany wykładni przepisów.
Minister będzie wydawał „objaśnienia podatkowe”
Wprowadzona zostanie instytucja „objaśnień podatkowych”, czyli ogólnych, praktycznych wyjaśnień przepisów podatkowych, napisanych prostym językiem, wydawanych przez ministra właściwego do spraw finansów.
Jak czytamy w komunikacie, nowe rozwiązania realizują zapis art. 2 konstytucji (Polska jest demokratycznym państwem prawa, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej), który tworzy „klauzulę pewności prawa”.
Świadectwo pracy
Co do zasady, obowiązkiem każdego pracodawcy jest niezwłoczne wydanie świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy.
Przepisy Kodeksu pracy nakładają na pracodawcę obowiązek wydawania świadectwa pracy wynikającego z zakończonych umów w przypadku zatrudnienia na podstawie kolejnej umowy u tego samego pracodawcy. Zgodnie z art. 97 § 11 Kodeksu pracy, jeżeli pracownik pozostaje w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy na podstawie umowy o pracę zawartej na okres próbny lub umowy o pracę zawartej na czas określony, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy obejmujące zakończone okresy zatrudnienia na podstawie takich umów, zawartych w okresie 24 miesięcy, począwszy od dnia zawarcia pierwszej z tych umów.
Ustawodawca uznał, że stosowanie powyższego przepisu stanowi obciążenie dla pracodawców. Zaproponowano zmiany, mają na celu złagodzenie tych obowiązków.
Nadal będzie istniał obowiązek niezwłocznego wydania pracownikowi świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy, z wyjątkiem sytuacji, w których dochodzi do nawiązania kolejnej umowy o pracę z tym samym pracownikiem wciągu 7 dni od dnia ustania poprzedniego zatrudnienia – pracodawca będzie miał obowiązek wydać pracownikowi świadectwo pracy dotyczące poprzedniego zakończonego okresu zatrudnienia – tylko na wniosek tego pracownika.
Natomiast w przypadku, gdy pracodawca nie będzie miał zamiaru zatrudnienia tego samego pracownika w ciągu 7 dni od ustania poprzedniego zatrudnienia, będzie on miał obowiązek wydania świadectwa pracy obejmującego wszystkie poprzednie okresy zatrudnienia tego pracownika, za które nie wydano mu świadectwa pracy lub świadectw pracy.
Po zmianach art. 97 § 11 Kodeksu pracy otrzymuje brzmienie: „W przypadku zawarcia, z tym samym pracodawcą kolejnej umowy o pracę, w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi na jego wniosek, świadectwo pracy obejmujące zakończone okresy zatrudnienia”.
Wydłużone terminy odwołań do sądu pracy
Wydłużono i ujednolicono terminy odwołań do sądu pracy. Wydłużono z 7 do 21 dni termin na wniesienie przez pracownika odwołania do sądu od wypowiedzenia umowy o pracę. Wydłużono z 14 do 21 dni termin na złożenie odwołania od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz termin na żądanie nawiązania umowy o pracę.
W komunikacie uzasadniono, że obecne terminy są zbyt krótkie na prawidłowe sformułowanie pozwu. Nowe, ujednolicone terminy mają zmniejszyć ryzyko pomyłki, której skutki są szczególnie dotkliwe dla pracowników. Powinny też zwiększyć zaufanie przedsiębiorców i pracowników do prawa. Rozwiązanie to realizuje postulaty zgłoszone przez Radę Dialogu Społecznego.
Umowa o współodpowiedzialności materialnej pracowników
Kolejne zmiany dotyczą wprowadzenia wymogu formy pisemnej pod rygorem nieważności dla umowy o współodpowiedzialności materialnej pracowników za mienie powierzone.
Dotychczasowy przepis art. 125 § 1 Kodeksu pracy reguluje aspekt zawarcia umowy o współodpowiedzialności materialnej między pracodawcą i pracownikami, zakładając, że powinna ona być zawarta w formie pisemnej. Ustawodawca wskazuje że, mimo aktualnego brzmienia przepisu, w doktrynie i judykaturze przyjmuje się, że mimo braku ustawowego zastrzeżenia wymogu zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności, umowa o wspólnej odpowiedzialności jest nieważna, jeśli nie została zawarta na piśmie.
Ustawa precyzuje ten przepis, który otrzymuje brzmienie: „Podstawą łącznego powierzenia mienia jest umowa o współodpowiedzialności materialnej, zawarta przez pracowników z pracodawcą na piśmie pod rygorem nieważności”.
Nowe regulacje powinny wejść w życie 1 stycznia 2017 r., z wyjątkiem części rozwiązań, które mają obowiązywać w innych terminach.
Agata Czekaj
